ρακωλέον

Α

(κατά τον Ησύχ.) «ῥάκος».

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. συνδέεται με τη λ. ῥάκος, είναι όμως πιθανό ότι πρόκειται για εσφ. γρφ. αντί ῥωγαλέον].